En dan vraagt men zich soms -toch- nog af waarom feedback geven èn krijgen zo belangrijk is?!
Op zich vrij simpel: Zolang je je zienswijze niet aanpast of in vraagstelt en aanscherpt blijven vergelijkbare resultaten volgen.
Het ergste vind ik persoonlijk wanneer dit alles het stadium bereikt waar een individu de aanname maakt dat omwille van het gebrek aan feedback of kritiek hij of zij dit wel redelijk goed doet. Met als gevolg dat dit een verkeerde gedragspatroon laat ontstaan die toch wel een zeer gevaarlijke ‘standaard’ wordt om nog maar te zwijgen over hoe feedback over dit -stilgezwegen onderwerp- bij de persoon in kwestie binnenkomt op het moment het een breekpunt wordt en men er niet meer naast kan kijken.
En zo maken we veelal van iets simpel iets moeilijk en gewichtig. Hoe langer je wacht met te (leren) benoemen hoe groter de ‘issue in kwestie’ dreigt te worden. Te jammer toch?
Doet jezelf een plezier en (maak) werk van/aan feedback geven. Je vermijdt niet enkel pijnlijke momenten…
Feedback krijgen is een geschenk. Iemand die het nodig vindt om jou terugkoppeling te geven (hoe slecht deze ook mag geformuleerd zijn – want het blijft bij velen ‘work in progress’) geeft om wat zich heeft afgespeeld en doet de moeite om dit met jou te delen. Omarm het, laat de stijl voor wat het is en probeer te zien welke boodschap er voor jou in schuilt.
Positieve feedback lijkt dan weer zo zalig… niet? Wel, mijn ervaring leert dat velen daar toch mee worstelen. Jawel, het ontvangen en ‘aanvaarden’ van complimenten is niet iedereen gegeven. Ofwel voelt men zich er ongemakkelijk bij ofwel gaat men het nuanceren of al compleet bagatelliseren. Terwijl gewoon bedanken en oprecht (durven) genieten van dit schouderklopje zoveel kan doen voor ons eigenwaarde en eigenbeeld en, gewoon jou de rest van de dag al fluitend kan achterlaten.
Voor zover deze korte oproep voor meer feedback aub 🙂
Growth Rebelle 