Ben je een slachtoffer of word je dit?

Photo by Christoffer Engström on Unsplash

Slachtoffers lijken wel van alle tijden. En leed kent zoveel vormen… Het maakt ons allemaal gelijk want ieder van ons maakt jammer genoeg wel iets pijnlijks, traumatisch of droevigs mee. En het maakt elk ook zo anders, want ieder van ons gaat er op een persoonlijke manier mee om en wat voor de één erg is, blijkt voor de ander mogelijks net iets minder erg te zijn. In dit artikel ga ik dieper in op het slachtoffer zijn en durf ik -wat mogelijks een taboe is- aan te snijden. 

Mogelijks vraag je je nu af waarom ik hier überhaupt over schrijf? Op zich geen gekke vraag en ik beantwoord ze graag, zonder er te veel over uit te wijden. Want toegegeven, dit thema beroert me heel wat en ik zou er wel wat meer over kwijt kunnen en dit zou ons te ver leiden gezien ik je vooral, voor nu, iets wil proberen aan te reiken. Ik stelde namelijk vast dat ik vrij atypisch reageerde op verschrikkelijke gebeurtenissen, anders dan mijn omgeving van me zou verwachten en dit maakte ‘iets onbewust’ wel heel bewust zeg maar… Concreet kijk ik naar slachtoffer zijn als een keuze die je hebt, en waarin onze maatschappij het nalaat ons deze keuzevrijheid te vertellen en voorop te stellen. En net daar wil ik graag verandering in brengen. 

Leed is maar leed als we ons erbij neerleggen – en dus slachtoffer worden

Kim Milants

Alvorens ik verder ga, nog even deze heel belangrijke noot: dit artikel handelt niet over de schuldenaren en wie hier allemaal een rol in heeft. Want laat duidelijk zijn dat elk onterecht, leed, misbruik en verdriet dat je door iemand is berokkend NIET ok is én nooit goed te praten valt. Die persoon(en) moet er dan ook mee leven dat hij/zij dit gedaan heeft en dit voor de rest van hun leven. Ook blijf ik weg van het strafrechtelijke luik én haar toepassing en dit alles voor een hele goede reden. Ik wil het enkel hebben over waar jij, ik, en dus elk van ons vanaf nu – mocht dit nog niet het geval zijn – een keuze kunnen (leren) maken.

Laat me toe om even bij het woord stil te staan, geen idee hoeveel belang jij hecht aan semantiek dus laten we dit even doorpakken. Wanneer we samen kijken naar het woord slacht-offer dan begrijp je wel waarom ik dit een gewichtig woord vind. Het bestaat uit slachten en een offer. In mijn zoektocht naar een zachter en warmer alternatief kwam ik enkel geblesseerde, gedupeerde, getroffene, gewonde, benadeelde, dupe en dergelijke tegen. Niet bepaald wat ik zocht. Mogelijks vind jij één of enkele van deze synoniemen wel net dat zachtere en ik snap je zeker. Alleen is dit meer van hetzelfde waarbij het minder theatraal verwoord is of gewoon milder zeg maar. En dit is het net. Er is meer, we hebben er alleen (nog) geen woord voor. 

Nu, wat is er dan wel? Een keuze. En ik heb het niet over het moment zelf wanneer er iets ergs gebeurt want dit valt je toe – het overkomt je, en dit kan kortstondig of lang zijn in functie van het leed. Je gaat dan ook om met een situatie in functie van je kunnen, je zijn, de omgeving en de context én het moment waarin jij je bevindt. Waar ik op doel is over wat daarna komt, over de keuze die we altijd hebben nadien. Leed is maar leed als we ons erbij neerleggen en dus slachtoffer worden. Wat iemand met je doet zegt iets over hem of haar, hoe jij dit je laat consumeren, verteren of erger nog laat kapot maken, dat ligt bij jou. 

De keerzijde  – vanuit zelfzorg kan je in je kracht (terug leren) komen

Kim Milants

Waar het om gaat is, dat er in het ‘duister’ altijd (ergens) licht valt te vinden en ik nodig ieder uit om een keuze te (leren en) durven maken. Want er is een hoopvoller en bekrachtigend alternatief voor slachtoffer zijn: in elk verschikkelijk iets valt er wel iets te leren, te omarmen, te groeien of iets moois te vinden. Je blijft niet machteloos en jij en ik, wij allemaal dienen dit te beseffen. Je kan kiezen om jezelf niet meer te slachten en geen offers meer te brengen aan iets dat je wilt overstijgen. Elke situatie hoe pijnlijk ook, kan meer zijn dan het leed alleen dat het jou bracht. Het kan je helpen te worden wie je in wording bent, het kan je iets bijbrengen, iets leren waarderen dat je ontnomen werd en daar nog veel resoluter voor te staan om maar één invulling te geven die me nu te binnen schiet.

Woorden kunnen soms wel helpen heb ik geleerd, en met dat het mij vaak helpt om het ‘onder de juiste woorden te brengen’ ging ik aan de slag om een poging te doen in afwachting van een woord als alternatief. Dankzij de hulp van enkele hele lieve mensen, die me nauw aan het hart liggen, hierbij mijn eerste poging: 

het omarmen van je leedkracht

Leren dansen in de regen

In deze uiterst bizarre en onzekere tijden worden we met best
veel geconfronteerd. Zoveel intense emoties om ons heen
waarbij angst een realiteit geworden is in het beleven van
elke dag
.

…Een ode aan elke dag. Omdat het ook écht anders kan.

We kiezen vaak onze realiteit niet, maar we kunnen wel nog kiezen hoe we hiermee omgaan.

Laat me toe om het te hebben over dat omgaan met onze realiteit en dit door het te omarmen. En dieper in te gaan over de gevolgen van zoveel angst, en wat onze eigen rol daarin is. Hierin wil ik glashelder zijn, daarom dat ik eerst even dat laatste verder opneem. Net omdat jouw welbehagen en dat van elk van ons veel te belangrijk is om ‘roofbouw’ te plegen op de enige plaats waarin we dienen te leven… ons lichaam.

Net daarom is het cruciaal om bewust te worden. Jij, ik en wij mogen onszelf dit niet langer meer aandoen. Angst is goed, het kan je scherp houden. Enkel, dit is van toepassing tot op het punt dat het jou ‘overneemt’. En jawel, vergis je niet, want voortdurende angst zet zich vast. Ons hele lichaam is net gebouwd rond al onze emoties en elk van deze emoties zet bepaalde processen zowel fysiek als mentaal in gang. Elke emotie heeft dan ook zijn functie. Deze van angst is het ontwijken van gevaar.

Ik heb dit niet zelf uitgevonden hoor en is door de wetenschap, onder meer door Paul Ekman, uitgebreid bestudeerd.

Zolang we in een emotie zitten benaderen en bekijken we het leven vanuit deze emotie, zo blijkt uit deze jarenlange studies en wat we tot dusver over emoties weten. Uit onze emoties -blijven- stappen is dan ook essentieel. Enkel zo blijven we mooi in balans.

Laten we dus niet gaan vechten tegen iets dat niet te bevechten valt. Je denkt nu mogelijks, vechten? Ja, vechten kan ook een mentale invulling krijgen, een innerlijke strijd zeg maar. Hierdoor kan je zelfs fysieke klachten ervaren. Ik laat je dit zelf verder concreet maken in functie van wat voor jou van toepassing is en wat jouw persoonlijke ervaringen zijn.

De realiteit rondom ons, en tot op zekere hoogte, wat ons overkomt, is een gegeven. Van zodra jij en ik erin slagen om dit alles te aanvaarden, en dit, in plaats van ons hierin druk te maken, dan kan al onze energie gaan naar al datgene waar we wél heel veel aan kunnen doen. Dus doe jezelf dat plezier, en durf terug uit die angst te komen die jou mogelijks vasthoudt. Het kan natuurlijk goed zijn dat dit voor jou helemaal niet opgaat, en je verre van ‘in een regelmaat van angst leeft’. In dat geval, kan dit alles heel herkenbaar overkomen en dan ben je al enkele fundamentele stappen verder. Je mag hier best fier op zijn. Neen hoor, helemaal niet melig bedoeld, als je kijkt naar de sfeer die er vandaag heerst, dan is dit echt wel iets om trots op te zijn. Je bent niet vergeten om écht voor jezelf te blijven zorgen!

Dit gezegd zijnde, kom ik naadloos, komt dat even goed uit – glimlach, tot bij het omarmen van onze realiteit: En dan vooral bij het feit dat wanneer je iets aanvaardt, je ook plots de zuurstof, de ruimte krijgt om het je eigen te maken. Je kan nu echt met al je energie gaan inzetten op invulling geven op wat wel voor jou werkt in deze situatie en wat jou gewoon gelukkig maakt.

Dit is mijn uitnodiging naar jou toe: Leer alsjeblieft dansen in de regen en wel om de volgende reden:

Wat is het fijn om op een mooie zonnige dag, met heerlijke muziek op de achtergrond even op te gaan in dat moment… Toch? Wel, met de nodige wil en moed, is opgaan in een duistere dag die kleddernat is, nog veel meer bijzonder… Net omdat het zo uniek is. Omdat je een treurig moment invulling hebt gegeven en ervoor gezorgd hebt dat het een herinnering wordt en niet enkel een leegte of een pijnlijk iets met zich meebrengt.

Ik geef het zeker toe en bij deze ben je ook gewaarschuwd – glimlach, je wordt er helemaal nat van én je kan het zelfs koud hebben of krijgen, maar dàt dansje, neemt niemand je nog af! En op zo’n moment, neem je je eigen wil en krachten terug.

Dus ga op zoek naar wat er wel goed is aan wat je nu doormaakt, waar de muziek in verscholen zit en waar de warmte zich misschien verstopt, want er schuilt iets moois in elk moment. We moeten het enkel durven zien. Eerlijk is eerlijk, dit kan enkel als je niet in een voortdurende angst leeft en dus geen andere ‘gevechten’ aan het voeren bent… zoals waarom dit gebeurt en de oneerlijkheid van wat jou nu overkomt, om er maar enkele te noemen. Hier kan je namelijk bitter weinig aan doen. Het is te zeggen – glimlach, buiten terug lief en zacht voor jezelf zijn. Wat overigens helemaal geen ‘kleintje’ is en we best als wezenlijk mogen beschouwen. Je realiteit omarmen of anders gezegd aanvaarden, zodat je het kan (leren) verwerken en andere emoties naast angst terug hun plaats kunnen krijgen waarbij je, en dit is voor mij althans het belangrijkste, het mooie niet vergeet te ervaren.

En op zo’n moment, neem je je eigen wil en krachten terug.

Vanuit de weinige sociale contacten die we nog kunnen onderhouden en deze die enkel via digitale weg verlopen schuilen onvermijdelijk heel wat uitdagingen. Ik ervaar ze zelf ook elke dag opnieuw… net omdat mogelijks anderen wel -nog- in voortdurende angst leven en je bijgevolg, je helemaal mogelijks niet zullen verstaan, is het best pittig soms.

Wees hier mentaal op voorbereid en stap vooral niet in die intense emoties. Want wat is hier de uitdaging? Heftige emoties lokken nu eenmaal vrij vanzelf heftige emoties uit. Zo werkt overigens groepsdynamiek. Deze emoties zijn niet de jouwe, probeer dit vooral te (h)erkennen en besef ieder van ons heeft het recht op zijn of haar manier het nu te ervaren zoals hij of zij dat wenst of voor open staat.

Toegegeven, ik vind dit zelf niet makkelijk. Wanneer men mij dit toelaat probeer ik vooral heel zacht, en toch wel doortastend, mensen uit mijn omgeving te bereiken. In de hoop dat ik ze even kan helpen opladen door hen te helpen bedaren en uit die angst te komen. Soms lukt dit helemaal niet. Dan is er gewoon zijn voor hen, terwijl ze zo bang zijn (zonder de angst te veroordelen) het mooiste wat je iemand kan geven. Want deze warmte, deze pure daad van liefde en begrip, bereikt hen zeker. En helpt meer dan je zou vermoeden.

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat mijn uitnodiging jou goed bereikt en jou misschien kan helpen uit jouw angst te komen, het mooie terug meer te zien, of er gewoon nog bewuster van te worden.

Veel liefs,

Kim Milants

Zelfde denkwijze… Zelfde resultaten

En dan vraagt men zich soms -toch- nog af waarom feedback geven èn krijgen zo belangrijk is?!

Op zich vrij simpel: Zolang je je zienswijze niet aanpast of in vraagstelt en aanscherpt blijven vergelijkbare resultaten volgen.

Het ergste vind ik persoonlijk wanneer dit alles het stadium bereikt waar een individu de aanname maakt dat omwille van het gebrek aan feedback of  kritiek hij of zij dit wel redelijk goed doet. Met als gevolg dat dit een verkeerde gedragspatroon laat ontstaan die toch wel een zeer gevaarlijke ‘standaard’ wordt om nog maar te zwijgen over hoe feedback over dit -stilgezwegen onderwerp- bij de persoon in kwestie binnenkomt op het moment het een breekpunt wordt en men er niet meer naast kan kijken.

En zo maken we veelal van iets simpel iets moeilijk en gewichtig. Hoe langer je wacht met te (leren) benoemen hoe groter de ‘issue in kwestie’ dreigt te worden. Te jammer toch?

Doet jezelf een plezier en (maak) werk van/aan feedback geven. Je vermijdt niet enkel pijnlijke momenten…

Feedback krijgen is een geschenk. Iemand die het nodig vindt om jou terugkoppeling te geven (hoe slecht deze ook mag geformuleerd zijn –  want het blijft bij velen ‘work in progress’) geeft om wat zich heeft afgespeeld en doet de moeite om dit met jou te delen. Omarm het, laat de stijl voor wat het is en probeer te zien welke boodschap er voor jou in schuilt.

Positieve feedback lijkt dan weer zo zalig… niet? Wel, mijn ervaring leert dat velen daar toch mee worstelen. Jawel, het ontvangen en ‘aanvaarden’ van complimenten is niet iedereen gegeven. Ofwel voelt men zich er ongemakkelijk bij ofwel gaat men het nuanceren of al compleet bagatelliseren.  Terwijl gewoon bedanken en oprecht (durven) genieten van dit schouderklopje zoveel kan doen voor ons eigenwaarde en eigenbeeld en, gewoon jou de rest van de dag al fluitend kan achterlaten.

Voor zover deze korte oproep voor meer feedback aub 🙂

Persoonlijke groei begint daar waar ‘ik moet’ een andere invulling krijgt

Heel vaak hebben we de neiging om onze groei in de weg te staan… wat op zich een gekke gedachte is, zou je denken, maar niets is minder waar.

Hoe kijk je naar iets? Vanuit het gevoel waar je mee zit, dat je even in zijn ‘macht’ heeft, want dan projecteer je dit op de situatie… Tracht altijd te vertrekken vanuit wat je voelt, hoe je erin zit. Dankzij dit zelfbewustzijn kan je erin slagen een situatie accuraat in te schatten.

 

 

Picture credit: Artist Sally Mckay 

 

Van passie naar meer…

Dit is mijn allereerste bericht. En toegegeven, ik vind het best spannend!

Want groeien is springen… Telkens weer!

KimAl jaren begeleid ik mensen en organisaties in beweging waarbij ik telkens de focus gelegd heb op de persoonlijke ontwikkeling omdat bedrijven en organisaties niet veranderen èn mensen wel. Dankzij een verandering in gedrag, attitude en houding komen bedrijven stilaan in beweging.

Ik ben altijd al geboeid door wat mensen drijft en ik heb een neus voor wat er onderhuids leeft, je innerlijke demonen zeg maar.

Vanuit mijn passie en dankzij hele leuke feedback die ik de afgelopen jaren in ontvangst mocht nemen start ik met dit leuke project.

Ik kijk er naar uit jou te ontmoeten en bij te staan in jouw traject.

Weet wel… het is altijd intens en ik ga samen met jou ‘all the way’ anders begin ik er niet aan 🙂

Graag tot snel,

Kim